In deze aflevering spreken Jim en Irma met Henk de Vries, oprichter van de Bulldog. Over een maand viert hij het 50-jarig bestaan van zijn coffeeshop, een onderneming die begon in een kelder op de Oudezijds Voorburgwal en uitgroeide tot een internationaal begrip.

Van kelder tot coffeeshop The Bulldog

In 1975 begon Henk in de kelder van een seksbioscoop op de Oudezijds Voorburgwal. Wat daar stond, voelde niet goed. “Zo wil ik mijn brood niet verdienen,” vertelt hij. Hij gooide alle seksartikelen in het water en maakte plaats voor iets nieuws: een huiskamer waar buurtbewoners veilig konden zitten en cannabis konden roken.

Vanaf het eerste moment gold één regel: geen harddrugs.
“Daar stapte ik niet overheen,” zegt Henk. “Niet toen, niet nu.”

Jeugd op de Zeedijk

Henk vertelt open over zijn jeugd in een gemengd Joods-christelijk gezin. De buurt was verpauperd, maar volgens hem vol leven. “Het was de beste buurt van Amsterdam,” zegt hij. In zijn late tienerjaren kocht hij er zijn eerste pandje. Zijn doel: de echte buurt terugbrengen.

Hij herinnert zich hoe cafés, winkels en familiebedrijven de straat kleur gaven. “Mijn hart ligt daar nog steeds,” zegt hij.

Grenzen stellen en overeind blijven

De coffeeshop werd snel populair, maar bracht ook risico’s mee. Henk kreeg te maken met criminelen, justitie en de fiscus. “Ik had heel sterke benen nodig,” zegt hij. Toch bleef hij altijd bij zijn principiële scheidingslijn: cannabis wel, harddrugs nooit.

Hij beschrijft hoe veel vrienden in de jaren ’70 in de harddrugs terechtkwamen en hoe hij anderen juist wist weg te houden van cocaïne en heroïne. “Er waren er die de overstap wisten te maken en bleven bij een stikkie,” vertelt hij.

De buurt en de toekomst

Henk maakt zich zorgen over het huidige beleid rond het I-criterium, dat toeristen zou weren uit coffeeshops. “Dodelijk,” noemt hij het. Volgens hem leidt dit direct tot straatdealing en terugkeer naar de jaren ’70. “Dan wordt het weer één grote ghetto.”

Trots en levenslessen

Henk kijkt met trots naar zijn kinderen en kleinkinderen. Hij vertelt hoe zijn moeder, een Auschwitz-overlevende, hem normen en waarden meegaf. En hoe Majoor Bosshardt hem als jonge jongen structuur en menselijkheid leerde.

Zijn belangrijkste advies, terugkijkend op zijn leven?:
“Er is altijd een lichtpuntje. Je moet alleen blijven staan tot je het ziet.”

Vorige aflevering

In de vorige aflevering was er een special met Jim en de Ouwehoeren, de tweeling Martine en Louise Fokkens. Zij vertelden openhartig over hun jaren op de Wallen, een rauwe aanvulling op het verhaal van Henk, dat dezelfde buurt vanuit een heel ander perspectief laat zien. Beluister ‘m hier!