Voor het Rembrandthuis zie je iets opvallends: een reusachtige kwast, een zwart-wit patroon, en een vloer die lijkt open te breken. Het zijn optische illusies die onderdeel zijn van de tentoonstelling over Samuel van Hoogstraten: schilder, illusionist en leerling van Rembrandt. Zijn kunstwerken zijn de voorloper van de hedendaagse 3D-kunst.

Een meester van de illusie

“Van Hoogstraten was de 3D-kunstenaar van de 17e eeuw,” vertelt JP Verhagen, PR-specialist bij Het Rembrandthuis. “Hij is een beetje in de vergetelheid geraakt, maar met deze tentoonstelling zetten we hem weer vol in de schijnwerpers.” Van Hoogstraten stond bekend om zijn perspectieftrucs en schilderijen die je pas ‘snapte’ als je op precies de juiste plek stond.

Van atelier naar stoep

Om dat effect nu ook voelbaar te maken werd 3D-kunstenaar Benny Brasco ingeschakeld. Samen met zijn zus Angel Louise reist hij de wereld rond om straatkunst te maken die je optisch bedriegt. Voor deze opdracht maakte hij twee werken: één voor de ingang van het museum, en één op het plein aan de overkant.

“Het is een opening in de vloer in de vorm van de R van Rembrandt,” legt Benny uit. “Met zo’n zwart-wit schaakbordpatroon, net zoals Van Hoogstraten die vaak gebruikte. En natuurlijk een kwast, diagonaal over het beeld. Als iemand op die kwast gaat staan en een ander staat op de voorgrond, lijkt het net alsof er meters afstand tussen hen in zit. Pure diepte-illusie.”

De illusie komt het best tot zijn recht door de lens van een fotocamera. “Als mensen zich laten fotograferen, ontstaat het échte effect,” zegt Benny. “Met één oog zie je geen diepte. Een camera werkt net zo. En dat maakt het perfect voor dit soort werk.”

Tijdelijk en toch blijvend

Het kunstwerk blijft slechts drie weken intact. Zonde? Niet volgens Benny: “Alles is vergankelijk. Ook kunst. Maar als je een goede foto hebt, dan blijft het altijd bestaan.”

Van Hoogstraten meets Amsterdam

Voor Het Rembrandthuis is dit project meer dan alleen een gimmick. “We willen laten zien wat het maken van kunst inhoudt,” zegt JP. “Hoe creëer je diepte? Hoe los je visuele puzzels op? Dat verbindt kunstenaars van toen en nu. En met deze samenwerking geven we iets terug aan de stad – én maken we de drempel naar het museum lager.”

Want zeg nou zelf: wie nieuwsgierig wordt op straat, stapt sneller binnen. En dat is precies de bedoeling.